- истеъмор
- [استعمار]а. с. истиқлолияти сиёсии кишвари ақибмондаеро поймол карда, онро мутеи худ кардани мамлакати пурқудрате бо мақсади истифодаи сарватҳои табиӣ ва қувваҳои арзони инсонии он кишвар (бо баҳонаи обод кардан ва тараққӣ додан): истеъмор кардан, истеъмор шудан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.